Slovakia welcome

Sobota, 15 maja 2010 · dodano: 15.05.2010 | Komentarze 5

Tego mi było trzeba :) Nareszcie coś dłuższego, męczącego, po czym czuję, że żyję. Maciek wczoraj zaproponował wyjazd o 6 rano i nie mogłam odmówić, mimo, że dopiero co wracam na rower i moje samopoczucie nie było najlepsze. Teraz oczywiście czuję się znacznie lepiej ;)Początek ciężki, po wczorajszym PW na Magurze dzisiaj jadę sobie lajtowo, przez co chłopaki pytają się mnie co tak słabo. A czy kiedykolwiek było mocno? :P

Mglisty podjazd

Mroczna przełęcz

Na przełęczy wita nas mgła gęsta jak mleko, a może to przez tego mleczarza ;D
Z Magury delikatnie bo nie czuję się za dobrze, dopiero na hopkach się w miarę rozkręcam i dołączam się do wygłupów, które towarzyszą nam aż do Bardejova. SW jak nic. Po drodze w Koniecznej spotykamy jeszcze chmarę bocianów, jest ich tutaj jak szarańczy i większość zajmuje miejsca na latarniach, ale dla jednego niestety takiej miejscówy zabrakło.

Nie ma wolnych latarni? No problem, drzewo też może być :D
Kawałek dalej na granicy spotykamy również wycieczkę z gorlickiego PTTK-u. Trochę się rozgadałam ze znajomymi, ale towarzysze grzecznie na mnie czekali.

Spotkanie z turystami
Do Bardejova jedzie mi się już lepiej lecz przez pulsostres nie szaleję zbytnio. Na rynku robimy sobie postój.

Słowacja wita

Wygodny postój na rynku ;P

Bazylika i rynek

Inspiracje Macieja

Po raz pierwszy na kolarce
Z Bardejova ruszamy na Tarnov, gdzie skręcamy w prawo i rozpoczynamy dłużący się ponad 7 kilometrowy podjazd pod Przełęcz Tylicką. Tutaj padam i dotkliwie odczuwam 2 tygodniowy urlop od treningów. Na szczęście obecność Macieja podnosi mnie na duchu i razem docieramy do czekających na szczycie Tomka i Bartka.

Rzepak I klasa

Początek podjazdu pod Sedlo Tylickie

Wysiłek fizyczny powoduje różne odchyły ;P

Widoczki z podjazdu
Nieprzyjemny zjazd do Tylicza i rozpoczynamy podjazd pod Krzyżówkę. Na początku niewidoczny, później z krótkim stromszym odcinkiem, przed którym uzupełniamy energię w miejscowym sklepie. Z Krzyżówki do Grybowa już tylko w dół, jednak wiatr skutecznie utrudnia nam jazdę. W Grybowie Tomek z Bartkiem decydują się chwilę odpocząć, a ja z Maćkiem zaczynamy wjeżdżać na Ropską. Oczywiście ja daleko za Maćkiem. Na Ropskiej padamy wszyscy. Aczkolwiek w moim przypadku właśnie po tym podjeździe przyszła nowa siła, chyba już czułam zapach obiadu ;D
Oby więcej takich wyjazdów :)
Wielkie dzięki i sorki za moją formę.