DZIEŃ VIII Kein Strom

Poniedziałek, 26 lipca 2010 · dodano: 18.08.2010 | Komentarze 0

<= Poprzedni
Następny =>

Rano babcia zaprasza nas na śniadanie - chleb z marmoladą popity kawą z mlekiem. Mniam pyszne było.

Przy okazji tego zaproszenia zwiedzamy dom babci, w którym pełno jest dziwnych przedmiotów, mnie kojarzących się z czarownicą lub delikatniej mówiąc ze znachorką (laleczki, zioła, tajemnicze słoiczki, butelki itp.). Żegnamy się ze staruszką, która broni się jak może przed aparatem, i jedziemy dalej w górę rzeki Traun.

Pożegnanie

Nie kręcimy prosto do Hallstatt, tylko postanawiamy pojechać ścieżką rowerową dookoła jeziora.

Szuterek prowadzi nas przez ostre hopki,cały czas z pięknymi widokami na miasto i jezioro.


Co my tam widzimy???

W Hallstatt zaczyna padać, chowamy się więc pod dachem supermarketu przy okazji robiąc zakupy.

Późnej jakiś posiłek nad wodą i zaczynam poszukiwanie tego, na czym w Hallstatt najbardziej mi zależało, czyli kaplicy czaszek. Bardzo ciekawe jest to, że wszystkie czaszki są podpisane imieniem i nazwiskiem zmarłego oraz pomalowane w kwiatki. Wstęp chyba 1,5 euro jeżeli dobrze pamiętam. Wg mnie, warto.


W mieście spotykamy Polaków z Wrocławia polecających nam inną uroczo położoną miejscowość, jednak nam ono jest w ogóle nie po drodze. A wracając do naszego Hallstatt, tak z ciekawostek, jest ono uznawane za jedną z najstarszych osad na świecie, a ponadto nieopodal "Słonego miasta" znajduje się najstarsza na świecie czynna do dzisiaj kopalnia soli kamiennej. My nie zwiedzamy kopalni, jedziemy dalej, we wstępnych założeniach mieliśmy dojechać dzisiaj nawet w okolice Zell am See. Nie, aż takie cuda się nie zdarzają. Pokonujemy nasz pierwszy poważniejszy podjazd - Pass Gschutt. Jakieś 10km pod górę, początkowo w miarę lekko, dopiero końcówka ostrzejsza,

do pokonania mieliśmy jakieś 460m w pionie. Nasz peleton szybko rozciąga się, towarzyszy czekających na mnie spotykam w Gosau,

Alpy z Gosau
ja jadę dalej nie zatrzymując się, oni ruszają później po chwili wyprzedzając mnie i czekają na przełęczy.

Zjeżdżamy w dół, później jeszcze mamy trochę małych podjazdów i jedziemy ponownie w dół wzdłuż kanionu lodowcowej rzeki Lammer.

aż do Gollig, gdzie skręcamy na Bischofschofen jadąc tym razem bardzo odczuwalnie w górę rzeki Salzach.

Jedzie mi się coraz gorzej, przed Werfen ciągnę już ostatkiem sił nawet po prostym ledwo kręcąc, następnego dnia już wiem czemu mi prąd odcięło. A poza tym dopiero po powrocie okazało się, że to właśnie w ten dzień pokonaliśmy najwięcej w pionie.

Zamek w Werfen
Zaczynamy szukać noclegu. Najpierw zjeżdżamy do jakiegoś szałasu w stronę lodowej groty, jednak tutaj nas nie chcą. Na szczęście udało nam się znaleźć schronienie po prawej str. drogi za centrum. I tutaj pozwolę sobie zacytować moje słowa z wieczornej notatki bez korekty :
"Śpimy u baby z jajami na sianie z baranami."
Dlaczego baba z jajami? Bo zajmowała się typowo męskimi pracami, a spaliśmy faktycznie na sianie i obok chodziły baranki, a ten mój zapis to tak wyszedł w skrócie. Dostaliśmy jeszcze kilo boczku od jej męża, chłopaki, żeby się odwdzięczyć pomogli przy przenoszeniu desek i wyrywaniu gwoździ. W nocy z Piotrkiem i Markiem udaliśmy się na sesję zdjęciową. Tomek oczywiście już spał ;P
Owoce nocnej sesji



Znów sięgnąć gwiazd...